استراتژی تقویت ریدینگ آیلتس

در اینجا  موسسه زبان بهکلام راهکارها و استراتژی هایی برای تقویت و توامند کردن زبان آموزان در مهارت ریدینگ آیلتس بررسی میشود.

هدف اصلی استفاده از استراتژی های مختلف در خواندن، صرفه جویی در زمان است. به خوبی می دانیم که ما باید به 40 سوال در مدت 60 دقیقه پاسخ دهیم. یعنی هر سوال یک و نیم دقیقه به اضافه خواندن متن که جمعاً از حدود 2700 کلمه تشکیل شده اند. در طول دوره آماده سازی آزمون شما باید با خواندن هر روزه متون مختلف اولاً سرعت متوسط خواندن را بالا ببرید؛ سرعت مطلوب خواندن حدوداً 250 کلمه در دقیقه است. آیا تاکنون سرعت خواندن خود را اندازه گرفته اید؟ یک متن فارسی و یک متن انگلیسی انتخاب کنید و به خود یک دقیقه زمان بدهید. پس از اتمام وقت تعداد کلمات خوانده شده را شمارش کنید. با چه سرعتی می خوانید؟ راه دوم این است که کل متن را تا انتها بخوانید و زمان خواندن را به دست آورید سپس تعداد کلمات متن را شمرده و سرعت متوسط خود را محاسبه کنید (براساس تعداد کلمات خوانده شده در دقیقه)

در ابتدا با این تکنیک ها بیگانه اید و احساس راحتی نمی کنید. دوست دارید متن را از ابتدا تا انتها به دقت بخوانید و به درک کامل از متن برسید ولی فراموش نکنید که در امتحان هدف اصلی پاسخ دادن به سئوالات در مدت زمان کوتاه است. با تمرین هر روزه با این سه استراتژی اصلی آشنا می شوید و به آنها عادت می کنید.

1-Skimming : نگاه کلی به متن و سئوالات

این تکنیک یعنی خواندن سریع اما هدف، خواندن جزئیات نیست بلکه شما در واقع به آنالیز کلیات متن می پردازید. حتماً عنوان متن را بخوانید. تعداد پاراگراف ها بشمارید. جمله اول هر پاراگراف (یا قسمت های مختلف متن) را بخوانید و موضوع کلی پاراگراف را حدس بزنید.به کلماتی که در هر پاراگراف زیاد تکرار شده اند توجه کنید.

به خاطر داشته باشید که با این استراتژی شما می توانید به نقشه کلی متن دست پیدا کنید که خود از اهمیت زیادی برخوردار است. پس از یکی دو دقیقه زمان با این روش می توانید به سئوالات زیر پاسخ دهید:

1- موضوع کلی متن چیست؟

2- چند پاراگراف یا بخش در متن وجود دارد؟

3- موضوع هر پاراگراف یا بخش چیست؟

با استفاده از این استراتژی شما نمی توانید جواب سئوالات را بدهید (به استثنای یک نوع سئوال). پس فایده این روش چیست؟ صرفه جویی در زمان و استفاده از نقشه متن. به عبارت دیگر این تکنیک به شما کمک می کند تا بتوانید مکان تقریبی هر سئوال را در حد پاراگراف به دست آورید. مثلاً می­توانید بگویید جواب سئوال 4 باید در پاراگراف C باشد.

نوع دیگری از این تکنیک وجود دارد که شما فقط سئوال های مطرح شده را می خوانید و بر اساس نوع سئوالات و اطلاعات موجود در آنها به نقشه تقریبی متن دسترسی پیدا می کنید.

 

این نوع بخصوص وقتی در تنگنای زمان به سر می برید می تواند راهگشا باشد. مهارت یافتن در هر کدام از این انواع نیاز به تمرین و ممارست هر روزه و مرتب دارد.

پس بیایید از هم اکنون هرگاه متنی در دست داشتید ابتدا نگاه کلی به عنوان و زیرعنوان ها، پاراگراف ها کرده و بعد سئوالات مربوط به متن را بخوانید. سپس سعی کنید به سه سئوال مطرح شده در بالا (اهداف skimming

) پاسخ داده و به نقشه کلی متن برسید. زمانی که به این روش اختصاص می دهید نباید بیشتر از 4-3 دقیقه باشد (بله زمان کوتاهی است!)

2ـScanning

این تکنیک یعنی خواندن سریع برای پیدا کردن جزئیات. با استفاده از تکنیک اول شما توانستید حدس بزنید که جواب مربوط به یک سئوال مثلاً در پاراگراف دوم است اما دقیقاً کجای پاراگراف؟ اینک باید به اسکن کردن پاراگراف یا بخشی از متن بپردازید. در این روش شما فقط به دنبال اطلاعات خاص می گردید و چشم های خود را به سرعت بر روی متن حرکت می دهید. فراموش نکنیم که کلمات موجود در سئوال همیشه در متن تکرار نمی شوند بلکه از کلمات دیگر هم معنی استفاده می شود، پس در این روش به دنبال جزئیات مورد نظر و گاهی کلمات کلیدی موجود در سئوال بگردید. این تکنیک بخصوص زمانی که سئوال از شما درباره جزئیات، نام افراد، مکان ها و ... می پرسد، بسیار مفید است. همانند خواندن کلی، با این روش نیز نمی توانید به جواب دقیق و قطعی سئوالات برسید. پس فایده این روش چیست؟ صرفه جویی در زمان. روش اسکن به شما کمک می کند تا بتوانید مکان تقریبی هر سئوال را در حد جمله به دست آورید. در واقع روش اول محدوده خواندن را در سطح پاراگراف تعیین می کند و روش دوم به شما می گوید جواب باید در این یک یا دو جمله پاراگراف باشد. پس از محدود کردن دایره خواندن به سطح جمله، اینک وقت استفاده از استراتژی سوم فرا می رسد یعنی :

3ـ خواندن جزئیات (Reading for detail)

در این استراتژی شما به خواندن دقیق جملات و کلمات آنها پرداخته و به معنی آنها می­اندیشید. استراتژی اول و دوم به شما کمک می کنند که برای پیدا کردن جواب سئوال ها کجای متن را به دقت بخوانید.

این سه استراتژی از هم جدا نبوده و به مراحل مختلف تقسیم نمی شوند، بلکه شما باید بتوانید در هر لحظه از یک تکنیک به تکنیک دیگر بروید و از آنها به شکل دائمی استفاده کنید. همان طور که ذکر شد در ابتدا آنها برای شما غریبه اند ولی مثل هر مهارت دیگری با تمرین،پس از مدتی به شکل خودکار از آنها استفاده خواهید کرد.

به موارد زیر توجه کنید:

- همیشه نگاهی به زمان داشته باشید. هیچ سئوالی بیش از یک و نیم دقیقه ارزش سرمایه گذاری ندارند. (زمان به سرعت می گذرد)

- همیشه از متن اول شروع کنید که ساده تر است و به تدریج جلو بروید. اگر در جواب دادن به سئوالی به مشکل برخوردید آن را رها کرده و به سئوال بعدی بپردازید. جلوی سئوال رها شده علامت بگذارید، بعداً در صورت داشتن زمان به آن مراجعه خواهید کرد.

- به تمام سئوالات پاسخ بدهید، حتی اگر در مورد جواب سئوالی مطمئن نبودید. در آزمون نمره منفی برای پاسخ های اشتباه منظور نمی گردد.

- دستورالعمل هر دسته سئوال را به دقت بخوانید. معمولاً پس از مدتی بخصوص اگر تجربه زیادی در مورد تست زدن داشته باشید، با یک نگاه متوجه نوع سئوالات خواهید شد. با این وجود دستورالعمل ها را بخوانید. چرا که ممکن است با تجربه قبلی شما متفاوت باشند.

- هدف، پاسخ دادن به حداکثر سوال می باشد؛ اگر بخشی از متن را به درستی و دقت نفهمیدید، مهم نیست.

- به حداکثر تعداد واژه جواب ها، که در دستورالعمل ذکر می شود، توجه کنید.

- به دیکته کلمات بخصوص زمانی که پاسخ ها را در پاسخ نامه وارد می کنید، توجه داشته باشید.

 

اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش

اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش

تشخیص اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش در هر زبانی بسیار مهم است. زیرا معرف ها و فعل هایی که با هر یک از این اسامی به کار میروند متفاوت اند. در این درس موسسه بهکلام قصد دارد تا با اسم قابل شمارش و غیر قابل شمارش شما را آشنا کند.

 

تشخیص اسامی غیر قابل شمارش و قابل شمارش

همانطور که می‌دانید اسم در زبان‌شناسی، معرف آدم‌ها، مکان‌ها و چیزهاست. در انگلیسی زمانی می‌توانیم کلمه‌ای را جمع بنامیم که بتوانیم برای آن عدد در‌نظر بگیریم و همان‌طور که می‌دانید، در انگلیسی اسم‌های جمع با حرف s در انتهای کلمه ساخته می‌شوند. گروهی از این اسم‌ها هر دو حالت مفرد و جمع دارند که نشانگر قابل شمارش بودن آن‌هاست ولی بعضی دیگر از اسم‌ها فقط حالت مفرد دارند که چون نمی‌توانیم عددی برای شمارش آن‌ها در نظر بگیریم حالت جمع ندارند و درنتیجه آن‌ها را غیرقابل شمارش می‌نامیم.

اسامی انگلیسی به طور عمده به دو بخش اسامی قابل شمارش و اسامی غیر قابل شمارش تقسیم میشن و یکی از متداول ترین اشتباهات زبان آموزان هستن.در این مطلب سعی میکنیم تمامی نکات و کاربردهای این تقسیم بندی را برایتان توضیح بدهیم.

 

اسامی قابل شمارش

این اسامی را در ترکیب‌هایی که قبل از آن عدد می‌آید می‌بینیم. یعنی هر اسمی که بتوانیم بشماریم و بگوییم برای مثال پنج عدد از آن، قابل شمارش است. برای همین هم این کلمات را می‌توان به شکل جمع با s دید.

تشخیص دادن اسامی قابل شمارش بسیار ساده است. در واقع آنها اسامی هستند که میتوانیم آنها را شمارش کنیم مثل خودکار. ما میتوانیم یک عدد خودکار، دو تا خودکار یا سه تا خودکار داشته باشیم. چندتا مثال بیشتر برای اسامی قابل شمارش:

• dog, cat, animal, man, person
• bottle, box, packet
• coin, note, dollar
• cup, plate, fork
• table, chair, suitcase, bag

اسامی قابل شمارش می توانند مفرد یا جمع باشند مثل:

• My cat is sleeping.
• My cats are hungry.

زمانی که اسامی قابل شمارش مفرد هستند، باید از کلماتی مثل a/the/my/this و ...همراه آنها استفاده کنیم مثل:

• I want an apple. (not I want apple)
• Where is your car? (not Where is car?)

 

زمانی که اسامی قابل شمارش جمع هستند، میتوانیم از آنها به تنهایی استفاده کنیم مثل:

• I like apples.
• Cars can go fast.

 

میتوانیم ازکلمات some (مقداری) و any (هیچگونه/مقداری) همراه با اسامی قابل شمارش استفاده کنیم مثل:

I’ve got some books.

من مقداری کتاب دارم.

Have you got any books?

هیچگونه کتابی داری؟ مقداری کتاب داری؟

I don’t have any books.

من هیچگونه کتابی ندارم.

 

میتوانیم از a few (کمی) و many (خیلی) همراه با اسامی قابل شمارش استفاده کنیم مثل:

I’ve got a few books.

من کمی کتاب دارم.

I haven’t got many books.

من خیلی کتاب ندارم.

 

اسم people قابل شمارشه. در واقع people جمع person هست.

 

 

اسامی غیر قابل شمارش

 

این اسامی را درصورتی می‌بینیم که مقدار مدنظر باشد نه تعداد یا شرایطی که بتوانیم تک تک شمارش کنیم، برای مثال تعداد دانه‌های شکر برای شیرین کردن چای کاری عبث و بیهوده است، چون تعداد ناشماری دانه باید شمرده شود یا اینکه ما نمیتونیم آب رو بشمریم. ما میتونیم بطری آب یا قطرات آب رو شمارش کنیم، ولی خود آب را به تنهایی نمیتوانیم شمارش کنیم. به طور کلی، اکثر اسامی غیر قابل شمارش مربوط به دسته های زیر میشوند:

• مایعات (water, milk, tea, etc)
• گاز ها (oxygen, air, etc)
• پودر، گرد و دانه های غلات (rice, wheat, sand, sugar, etc)
• اسامی انبوه و غیر واحد (furniture, hair, transportation, etc)
• پدیده های طبیعی (sunshine, snow, rain, weather, etc)
• ایده های غیر عملی و مطلق (advice, chaos, motivation, etc)
• حالت های بودن (sleep, stress, childhood, etc)
• احساسات (anger, happiness, courage, enthusiasm, etc)

 

از لحاظ گرامری، معمولاً از اسامی غیر قابل شمارش مثل اسامی مفرد استفاده میکنیم.به عنوان مثال همراهشان فعل مفرد سوم شخص آورده می شود.

• This news is very important.

 

معمولاً همراه با اسامی غیر قابل شمارش حروف تعریف a/an نمیا,وریم. اما می توانیم آنها را همراه با اسامی قابل شمارش و یا واحد های اندازه گیری بیاوریم.

 

• A bottle of juice

• A grain of rice
• A packet of pasta
• A piece of news

اسامی مشترک قابل شمارش و غیر قابل شمارش

گاهی اوقات، بعضی اسامی با تغییر معنی میتوانندهم قابل شمارش باشن و هم غیر قابل شمارش. به موارد مهم زیر توجه بفرمایید:

Hair:

• There are two hairs in my coffee!
• دو تا مو تو قهوه منه.
• I don’t have much hair.
• من خیلی مو ندارم (من موی زیادی ندارم)

Noise:

• I thought I heard a noise.
• فکر کردم یه صدایی شنیدم.
• It’s difficult to work when there is so much noise.

• وقتی سر و صدای زیادی وجود داره، کار کردن مشکله.

 

و در آخر لازم به ذکر است که نوشیدنی ها مثل قهوه، آب، چای، آب پرتقال و … اسامی غیرقابل شمارش هستند. ولی زمانی که به عنوان مثال تو رستوران منظورمون سفارش دادن یه لیوان چای یا یه فنجان قهوه هست میتوانیم همانند اسامی قابل شمارش بیان کنیم.

• Two teas and one coffee please.

 

اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش

تشخیص اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش در هر زبانی بسیار مهم است. زیرا معرف ها و فعل هایی که با هر یک از این اسامی به کار میروند متفاوت اند. در این درس موسسه بهکلام قصد دارد تا با اسم قابل شمارش و غیر قابل شمارش شما را آشنا کند.

 

تشخیص اسامی غیر قابل شمارش و قابل شمارش

همانطور که می‌دانید اسم در زبان‌شناسی، معرف آدم‌ها، مکان‌ها و چیزهاست. در انگلیسی زمانی می‌توانیم کلمه‌ای را جمع بنامیم که بتوانیم برای آن عدد در‌نظر بگیریم و همان‌طور که می‌دانید، در انگلیسی اسم‌های جمع با حرف s در انتهای کلمه ساخته می‌شوند. گروهی از این اسم‌ها هر دو حالت مفرد و جمع دارند که نشانگر قابل شمارش بودن آن‌هاست ولی بعضی دیگر از اسم‌ها فقط حالت مفرد دارند که چون نمی‌توانیم عددی برای شمارش آن‌ها در نظر بگیریم حالت جمع ندارند و درنتیجه آن‌ها را غیرقابل شمارش می‌نامیم.

اسامی انگلیسی به طور عمده به دو بخش اسامی قابل شمارش و اسامی غیر قابل شمارش تقسیم میشن و یکی از متداول ترین اشتباهات زبان آموزان هستن.در این مطلب سعی میکنیم تمامی نکات و کاربردهای این تقسیم بندی را برایتان توضیح بدهیم.

 

اسامی قابل شمارش

این اسامی را در ترکیب‌هایی که قبل از آن عدد می‌آید می‌بینیم. یعنی هر اسمی که بتوانیم بشماریم و بگوییم برای مثال پنج عدد از آن، قابل شمارش است. برای همین هم این کلمات را می‌توان به شکل جمع با s دید.

تشخیص دادن اسامی قابل شمارش بسیار ساده است. در واقع آنها اسامی هستند که میتوانیم آنها را شمارش کنیم مثل خودکار. ما میتوانیم یک عدد خودکار، دو تا خودکار یا سه تا خودکار داشته باشیم. چندتا مثال بیشتر برای اسامی قابل شمارش:

• dog, cat, animal, man, person
• bottle, box, packet
• coin, note, dollar
• cup, plate, fork
• table, chair, suitcase, bag

اسامی قابل شمارش می توانند مفرد یا جمع باشند مثل:

• My cat is sleeping.
• My cats are hungry.

زمانی که اسامی قابل شمارش مفرد هستند، باید از کلماتی مثل a/the/my/this و ...همراه آنها استفاده کنیم مثل:

• I want an apple. (not I want apple)
• Where is your car? (not Where is car?)

 

زمانی که اسامی قابل شمارش جمع هستند، میتوانیم از آنها به تنهایی استفاده کنیم مثل:

• I like apples.
• Cars can go fast.

 

میتوانیم ازکلمات some (مقداری) و any (هیچگونه/مقداری) همراه با اسامی قابل شمارش استفاده کنیم مثل:

I’ve got some books.

من مقداری کتاب دارم.

Have you got any books?

هیچگونه کتابی داری؟ مقداری کتاب داری؟

I don’t have any books.

من هیچگونه کتابی ندارم.

 

میتوانیم از a few (کمی) و many (خیلی) همراه با اسامی قابل شمارش استفاده کنیم مثل:

I’ve got a few books.

من کمی کتاب دارم.

I haven’t got many books.

من خیلی کتاب ندارم.

 

اسم people قابل شمارشه. در واقع people جمع person هست.

 

 

اسامی غیر قابل شمارش

 

این اسامی را درصورتی می‌بینیم که مقدار مدنظر باشد نه تعداد یا شرایطی که بتوانیم تک تک شمارش کنیم، برای مثال تعداد دانه‌های شکر برای شیرین کردن چای کاری عبث و بیهوده است، چون تعداد ناشماری دانه باید شمرده شود یا اینکه ما نمیتونیم آب رو بشمریم. ما میتونیم بطری آب یا قطرات آب رو شمارش کنیم، ولی خود آب را به تنهایی نمیتوانیم شمارش کنیم. به طور کلی، اکثر اسامی غیر قابل شمارش مربوط به دسته های زیر میشوند:

• مایعات (water, milk, tea, etc)
• گاز ها (oxygen, air, etc)
• پودر، گرد و دانه های غلات (rice, wheat, sand, sugar, etc)
• اسامی انبوه و غیر واحد (furniture, hair, transportation, etc)
• پدیده های طبیعی (sunshine, snow, rain, weather, etc)
• ایده های غیر عملی و مطلق (advice, chaos, motivation, etc)
• حالت های بودن (sleep, stress, childhood, etc)
• احساسات (anger, happiness, courage, enthusiasm, etc)

 

از لحاظ گرامری، معمولاً از اسامی غیر قابل شمارش مثل اسامی مفرد استفاده میکنیم.به عنوان مثال همراهشان فعل مفرد سوم شخص آورده می شود.

• This news is very important.

 

معمولاً همراه با اسامی غیر قابل شمارش حروف تعریف a/an نمیا,وریم. اما می توانیم آنها را همراه با اسامی قابل شمارش و یا واحد های اندازه گیری بیاوریم.

 

• A bottle of juice

• A grain of rice
• A packet of pasta
• A piece of news

اسامی مشترک قابل شمارش و غیر قابل شمارش

گاهی اوقات، بعضی اسامی با تغییر معنی میتوانندهم قابل شمارش باشن و هم غیر قابل شمارش. به موارد مهم زیر توجه بفرمایید:

Hair:

• There are two hairs in my coffee!
• دو تا مو تو قهوه منه.
• I don’t have much hair.
• من خیلی مو ندارم (من موی زیادی ندارم)

Noise:

• I thought I heard a noise.
• فکر کردم یه صدایی شنیدم.
• It’s difficult to work when there is so much noise.

• وقتی سر و صدای زیادی وجود داره، کار کردن مشکله.

 

و در آخر لازم به ذکر است که نوشیدنی ها مثل قهوه، آب، چای، آب پرتقال و … اسامی غیرقابل شمارش هستند. ولی زمانی که به عنوان مثال تو رستوران منظورمون سفارش دادن یه لیوان چای یا یه فنجان قهوه هست میتوانیم همانند اسامی قابل شمارش بیان کنیم.

• Two teas and one coffee please.

 

 

نکات طلایی برای یادگیری بهتر زبان انگلیسی

 

اگر راز یا ترفندی برای یادگیری زبان وجود داشته باشد، آن راز قطعا مکالمه است، آن هم مکالمه‌ای که با ساعت‌ها و ساعت‌ها تلاشِ ناشیانه و طاقت‌فرسا در گفت‌وگو با افرادی که در آن زبان، خیلی بهتر از شما تسلط دارند،‌ حاصل می‌شود. یک‌ ساعت مکالمه مفید به اندازه‌ ای برای یک زبان آموز مفید است که هیچ کلاس زبانی جایگزین نمی شود.

• یکی از بهترین روش های یادگیری زبان انگلیسی در منزل این است که به انگلیسی یادداشت کنید. نوشتن می تواند یک فعالیت خلاقانه و آرامش بخش باشد. داشتن یک دفتر خاطرات یا وبلاگ به زبان انگلیسی بهترین راه برای تمرین مستمر زبان است. علاوه بر اینکه اوضاع گرامرتان بهتر می شود، می توانید کاربرد زبان انگلیسی در زندگی روزانه را هم بهتر یاد بگیرید.
• یکی دیگر از بهترین روشهای یادگیری زبان انگلیسی صحبت کردن با دوستانتان به زبان انگلیسی است. یعنی هر زمانی که با دوستان خود دور هم جمع می شوید می توانید تمام وقایع روزمره و هفته خود را به زبان انگلیسی برای هم یازگو کنید. مهم نیست که چقدر از گرامر صحیح یا دامنه لغات بالا بهره مندید ، از اشتباه کردن نترسید . مهم این است که شما برای صحبت کردن در حال تلاشید. می توانید یک شب با دوستان تان فیلم انگلیسی تماشا کنید یا یک غذای سنتی از یک کشور انگلیسی زبان را به کمک دستور پخت انگلیسی بپزید. اصلا مهم نیست که چه کاری انجام می دهید فقط دور هم جمع شوید، تفریح کنید و انگلیسی یاد بگیرید.
• همه ی ما برای یادگیری علمی روشهای مختلفی داریم. خود را بشناسید. شما چطور می توانید بهتر زبان انگلیسی را بیاموزید ؟ از چه روشهایی استفاده کنید که نتیجه مطلوبتری بگیرید ؟ چه متدی را دنبال کنید بهتر جواب می‌دهد؟
• مسئولیت یادگیری خود را به عهده بگیرید. یادگیری زبان انگلیسی به زمان و حوصله و هدف تعیین شده نیاز دارد. به محض اینکه مسئولیت هدف خود را بعهده بگیرید یادگیری برایتان شیرین و آسان می شود.
• همانقدر که مهم است تا مهارت مکالمه را تقویت کنید، به همان اندازه مهم است تا مهارت شنیداری را تقویت کنید. حتی اگه خیلی علاقمند به موسیقی نیستید، گوش دادن به شعر یا موزیک ویدیوهای انگلیسی به شما کمک میکند تا کلمات یا جملات جدید را تشخیص دهید، آنها را یاد بگیرید و سپس از آنها استفاده کنید. 
• تحقیقات آموزش زبان نشان می‌دهند که شما باید هر لغت را در اولین دقیقه‌ی یادگیری آن، یک ساعت بعد، یک روز بعد و همینطور به صورت مستمر تمرین کنید. سعی کنید بعد از یادگیری لغت جدید فورا چندبار آن را استفاده کنید و روز بعد هم آن را به کار ببرید. با این روش احتمال فراموش شدن لغات جدید را به حداقل می رسانید.
• فیلم ببینید. ازدیدن فیلم و سریال با زیرنویس بهره ببرید. فیلمها و سریالهای مورد علاقه خود را از اینترنت دانلود کنید. فیلم دیدن به زبان اصلی بسیار کمک کننده خواهد بود.   
• روی تمام مهارتهای خود (شنیداری، گفتاری، روخوانی و نوشتاری) خود تمرکز کنید. اگر تنها به یک مهارت، مثل خواندن و نوشتن، بسنده کنید و روی آن تمرکز داشته باشید، و از دیگر مهارتها غافل شوید، راه به جایی نخواهید برد.
• آموزش خصوصی معمولا بیشترین هزینه را دارد. اما اگر پولش را دارید، مدرس خصوصی بگیرید و هر روز چند ساعتی را با وی زبان کار کنید. این سریع‌ترین روش برای آموزش زبان است. با روزی دو ساعت آموزش، بعد از چندهفته، می‌توانید به سطح خوبی از مکالمه برسید، به‌طوری که بدون اینکه حرف احمقانه‌ای بزنید، می‌توانید با دوست‌ خارجی‌تان راحت گفت‌و‌گو کنید.
• به ‌جرئت می‌توان گفت که تکنیک سایه یکی از بهترین و کارآمدترین راهکارها برای افرادی است که دسترسی کمتری به بومی زبان‌ها دارند و می‌خواهند مکالمه‌ی خود را قوی‌تر کنند.

 

 

will و going to در زبان انگیسی

یکی از مباحث بسیار مهم که در زبان انگلیسی می تواند برای  اکثر زبان آموزان گیچ کننده باشد نحوه به کار گیری will و going to  در جمله است . ممکن است این سوال پیش بیاید که تفاوت بین going to و will چیست ؟ هر دوی آنها در زمان آینده استفاده می شود و دارای تفاوت های جزئی با یکدیگر هستند اگر چه در اکثر مواقع می توان will و goingto را به جای هم در جمله به کار برد و حتی اگر در جملات شما این دو عبارت را به طور اشتباه به جای هم استفاده کنید یک فرد انگلیسی زبان منظور شما را  بدون هیچ مشکلی متوجه می شود.

چه زمانی going to را استفاده می کنیم:

۱.از going to برای فعالیتهای استفاده میشود که برای آن از قبل برنامه ریزی داریم.

مثال:

 I am going to watch T.V tonight.

قصد دارم امشب تلویزیون ببینم.

I’m going to move to the new apartment tomorrow.

من قصد دارم که فردا به آپارتمان جدید نقل مکان کنم.

*نکته: در این مکالمه، گوینده یک نقشه قبلی دارد. در واقع، او تصمیم گرفته است که به آپارتمان جدید برود.  او فردا نقل مکان می کند.

مثال :

I’m going to meet Raha at the Cafe at seven.

من قصد دارم رها را در کافی شاپ ساعت 7 ببینم.

*نکته: در این وضعیت، فقط باید از be going to استفاده کنیم؛ چون گوینده از قبل برای ملاقات برنامه‌ریزی کرده است.

از will وقتی استفاده میکنیم که در همان لحظه تصمیمی را میگیریم.

و همچنین اگر قصد بیان رضایت و میل در زمان آینده را داشته باشیم، باید از will استفاده کنیم.

مثال:

 

What would you like to drink, sir.

I will have a glass of milk, please.

• چی میل دارین قربان؟
• یه لیوان شیر (بدون قصد وبرنامه تصمیم در همان لحظه)

 

At 7 o’clock tomorrow ,Ali will be at office.

علی فردا ساعت 10 در اداره خواهد بود . ( او همیشه در این ساعت در اداره خواهد بود).

Will you come to the cinema with me? 

ممکنه با من به سینما بیای؟ ( دعوت کردن )

 

برای پیشگویی آینده بعد از بعضی از افعال حتما از will استفاده میکنیم.

 

Believe , expect , hope , think , wonder , I’m sure , I’m afraid

مثال:

I believe he will pass the exam.

• من معتقدم که او امتحانش را پاس خواهد شد.

Do you think they will divorce?

•  آیا فکر میکنی آنها طلاق خواهند گرفت ؟

 

برای تهدید کردن هم از will استفاده میکنیم

 

Study hard or you will fail

• یا درستو بخون یا قبول نخواهی شد.

Give me all your money or you will die.

• همه پولتو بده یا کشته خواهی شد.

 

برای انجام کاری در آینده که حتما الزامیت داره از will استفاده میکنیم.  

 

You will have to pay a fine if you don’t pay your tax on time.

• شما مجبور به پرداخت جریمه خواهید شد اگر مالیاتتان را به موقع پرداخت نکنید .

 

در انتها

فرق بین Will, Going to  در چیست ؟

وقتی خواستید درباره موضوعی صحبت کنید که از قبل برنامه ریزی کرده بودید باید از going to  استفاده کنید. ولی در مواقعی که برنامه ریزی دقیقی برای انجام کاری ندارید می بایست از Will  استفاده کنید .

هر دوی will و going to در این موقعیت قابل استفاده هستند به دلیل اینکه چیزی را در آینده پیش بینی می کنیم.

 

بخش اسپیکینگ آیلتس

 

بخش اسپیکینگ آیلتس یکی از مهمترین بخشهای آزمون آیلتس است .

بخش اسپیکینگ که در واقع یک مصاحبه‌ی رودرو بین ممتحن و آزمون‌دهنده است، بین ۱۱ تا ۱۴ دقیقه طول می‌کشد. این مصاحبه ضبط نیز می‌شود. ۳ بخش کلی در این مصاحبه وجود دارد که هر کدام الگوی خاصی را دنبال می‌کند و به منظور سنجش توانایی گفتاری داوطلبان به روش‌های مختلف طراحی شده‌اند.

در کل، در نظر داشته باشید که هیچ گونه میان بر و تکنیک خاصی در موفقیت در اسپیکینگ آیلتس وجود ندارد و هرچه هست توانایی شما در ارتباط برقرار کردن است و هدف ما در مطالبی که در ادامه می آیند تقویت مهارت گفتاری شما اما در چهارچوب آیلتس می باشد. این درحالی است که گرفتن نمره ای مناسب بجز داشتن تسلط و مهارت در اسپیکینگ نیست.

در بخش اول، مصاحبه کننده/ممتحن خود را معرفی می‌کند و سپس اطلاعات شخصی آزمون‌دهنده را چک می‌کند و از  او سؤال‌های کلی در مورد موضوعات آشنایی چون خانواده، محل زندگی، کار، تحصیل، علایق و غیره می‌پرسد. این بخش بین ۴ تا ۵ دقیقه طول می‌کشد.

 

در بخش دوم، به آزمون‌دهنده یک موضوع که روی یک کارت نوشته شده است و یک دقیقه زمان برای آمادگی داده می‌شود و سپس از او خواسته می‌شود تا به مدت ۱ تا ۲ دقیقه در مورد آن صحبت کند. در کنار موضوع نوشته شده، این که چه ابعادی و نکاتی باید در موقع صحبت کردن بیان شود نیز ذکر شده است. هم‌چنین به آزمون‌دهندگان یک مداد و یک تکه کاغذ نیز داده می‌شود تا در صورت نیاز در یک دقیقه زمان آمادگی نوت بردارند. بعد از اتمام ۲ دقیقه زمان، ممتحن، آزمون‌دهنده را متوقف می‌کند و یکی دو سؤال در مورد همان موضوع می‌پرسد. با احتساب زمان آمادگی، این بخش بین ۳ تا ۴ دقیقه طول می‌کشد.

 

و در نهایت بخش سوم نیز، در واقع ادامه‌ی بخش دوم است چرا که ممتحن سؤالات دیگری در رابطه با موضوع بخش دوم می‌پرسد مانند درخواست توضیح و ارائه‌ی دلیل و در واقع، این بخش یک نوع بحث در رابطه با موارد مطرح شده در بخش دوم است. بخش سوم نیز بین ۴ تا ۵ دقیقه طول می‌کشد.

 

 در اسپیکینگ معیارهای زیر در نظر گرفته می‌شوند:

Fluency and Coherence

• سلیس و روان بودن و انسجام بین بخش‌های مختلف گفتار از مواردی است که در تصحیح به آن توجه می‌شود؛ این‌که تا چه حد داوطلب قادر به بیان نظرات خود در سرعتی معمول و بدون مکث زیاد است از اهمیت برخوردار است. هم‌چنین مرتبط کردن بخش‌های گفتاری با استفاده از کلمات ربط و غیره نیز نشان از انسجام گفتار است.

 

 

 

Lexical Resource

• دامنه و تنوع لغات مورد استفاده در گفتار، دیگر معیار تصحیح اسپیکینگ است؛ برای مثال، این که افراد لغات را تا چه حد درست و با استفاده از کالوکیشن‌های مناسب به کار می‌برند و این که در صورتی که لغتی را بلد نیستند تا چه حد می‌توانند از موارد جایگزین استفاده کنند، مورد توجه قرار می گیرد.

Grammatical Range and Accuracy

• ساختارهای گرامری صحیح و متنوع نیز از معیارهای تصحیح اسپیکینگ است. داوطلبان باید در کاربرد درست ساختارها دقت کافی را به عمل بیاورند.

 

Pronunciation

• بخش آخر مربوط به تلفظ درست و واضح کلمات و به گونه‌ای است که در فهم گفتار خللی وارد نکند. باید توجه داشت منظور از تلفظ درست و واضح به هیچ وجه داشتن تلفظی مانند تلفظظ یک فرد انگلیسی زبان نیست. در واقع، معیار تلفظ قابل فهم بودن، روشن و واضح بودن و درست بودن آن است.

 

 

و در آخر چند نکته مهم :

 

• برنامه دقیقی برای مطالعه خود داشته باشید.
• ایرادات خود را بشناسید و آنها را رفع کنید.
• از بخش های Listening  و Reading برای پاسخ به سوالات Speaking کمک بگیرید.
• زمانبندی دقیق کنید.
• از ساختار های گرامری متنوع و صحیح استفاده کنید.
• پاسخ های طولانی تری را تمرین کنید.

 

 

 

 

انواع حروف ربط

بیشتر افراد هنگام شنیدن نام حروف ربط اولین چیزی که به ذهنشان می‌آید حروف ربط هم پایه است. در زبان انگلیسی هفت حرف ربط هم پایه (for, and, nor, but,or, yet, so) وجود دارد. برای این که حروف ربط هم پایه را یاد بگیرید.

با هم انواع حروف ربط را با مثال بررسی می کنیم :

F = for

A = and

N = nor

B =but

O = or

Y = yet

S = so

حروف ربط هم پایه (Coordinating Conjunctions) کلمات، عبارات و جمله واره های مستقل را که ساختار موازی (همسان) دارند، بهم وصل می‌کنند. جمله واره مستقل یا اصلی، جمله‌واره‌ای است که به تنهایی می‌تواند یک جمله باشد و نیازی به اطلاعات اضافی ندارد. جمله واره وابسته، جمله‌واره‌ای است که اطلاعات اضافی به جمله‎واره مستقل اضافه می‌کند و به تنهایی نمی‌تواند یک جمله باشد. در واقع معنی و مفهوم آن وابسته به جمله واره مستقل است.

مثال:

Sara, Majid and Sepideh are here.

سارا ، مجید و سپیده اینجا هستند.

This is an expensive but safe car.

این یک ماشین گران ولی ایمنی است.

Learning how to speak english is interesting, but at first it’s a little hard.

یاد گرفتن انگلیسی صحبت کردن جالبه ولی در ابتدا یه کم سخته.

 

حروف ربط جفتی یا زوجی

یک جفت حرف ربط هستند که کلمات، عبارات و جمله واره‌ها را بهم وصل می‌کنند. عناصری که توسط حروف ربط جفتی بهم وصل می‌شوند به لحاظ گرامری باید دارای ساختار موازی (همسان) باشند.

as … as
as many … as
both … and
either … or
If … then
neither … nor
no sooner … than
not … but
not only … but also
rather … than
scarcely … when
such … that
What with … and
whether … or

Either you tell him, or I will have to tell him.

یا تو خودت به او می‌گویی، یا اینکه من مجبور می‌شوم به او بگویم.

Not only they taught good courses but also their prices were reasonable.

آن‌ها نه تنها دوره‌های خوبی تدریس می‌کردند بلکه قیمتشان هم معقول بود.

Whether they let us in or they don’t, we should go inside

چه آن‌ها اجازه بدهند که داخل شویم و چه اجازه ندهند، ما باید وارد شویم.

Neither Sara nor the sisters understood why their parents said no.

نه سارا و نه خواهران نفهمیدند چرا والدینشان گفتند نه.  

I see you’re in the mood not for dessert but appetizer.

من متوجه شدم شما برای دسر سرحال نیستید اما برای پیش غذا هستید.

حروف ربط غیر هم‌پایه یا (subordinate )

برخی از این حروف ربط غیر هم‌پایه عبارت هستند از: after و although و as و as if و because و before و if و since و so that و than و unless و until و when و where و while.

I will come back tomorrow, if it’s OK

من فردا برمی‌گردم، اگر اشکالی ندارد.

We worked hard, while the boss was resting.

ما به سختی کار کردیم، در حالی که رئیس در حال استراحت بود.

They brought in some chairs, so that the elderly can sit.

آن‌ها چند صندلی آوردند تا کهنسالان بتوانند بنشیند.  

 

 

modal verbs چیست ؟

Modal Verbs

افعال مدال (modal verbs)، شامل افعال can, could, may, might, must, need not, shall/will, should/ought to می شوند. این افعال توانایی، اجازه، امکان انجام و … را در جمله نشان می دهند. شکل افعال مدال با توجه به زمان جمله تغییر می کند در نتیجه باید در زمان استفاده از آنها به زمان جمله توجه کرد.

 

ساختار گرامری

در گرامر زبان انگلیسی برای بیان اجبار Obligation عمدتا از این افعال استفاده می شود.

Should

Must

Had better

Need

Ought to

Have/has to

Be supposed to

افعال مدال در زبان انگلیسی قابلیت اضافه کردن وند هایی مانند ‘s’ , ‘ed’ , ‘ing’  و غیره را ندارند .

Should

برای بیان اجبار باید از should  استفاده کنیم. اجبار در must  از اجبار should کمتر است. برای اجبار قوی از must  استفاده می کنیم.

You shoud  eat less than now .

به این معنی است که باید کمتر غذا بخوری . (یعنی الزام وجود ندارد)

 

You should quit smoking .

یعنی نباید سیگار بکشی . (باز هم اجبار نداریم.)

 

 

Must

در مقایسه should  و Must  دقت کنید که اصلا اجباری در Should  وجود ندارد ولی در Must  حتما اجباری از بیرون وجود دارد ( یعنی شما مجبور به انجام آن کار هستید.)

He must do what he is told.

او باید چیزی که به او گفته شده را انجام دهد.

You must sent this e-mail to the bank.

حتما باید این ایمیل را به بانک بفرستی. ( در اینجا گوینده طرف مقابل را مجبور به فرستادن ایمیل می کند.)

برای منفی کردن یا سوالی کردن جملاتی که فعل مدال دارند نباید به آنها فعل کمکی اضافه کرد.

Ali  need not worry about his future.

ماکس نیازی نیست در مورد آینده نگران باشد.

Ali must not touch any dangerous equipment

ماکس نباید هیچ تجهیز خطرناکی را لمس کند.

*نکته: زمانی که سوال می کنیم یا درخواستی داریم معمولا میتوانیم بین دو شکل از فعل مدال انتخاب کنیم. یکی از شکل ها از دیگری محترمانه تر است اما هر دو دقیقا یک معنا را دارند.

Can  / can you carry my bag?

Could / could you carry my bag?

Can  / Can we come in?

May/might  /  May/might we come in?

Shall /  Shall he pick the car up tomorrow?

Should /  Should he pick the car up tomorrow?

Will /  Will the car be ready tomorrow?

Would /  Would the car be ready tomorrow?

 

Ought to

فعل Ought to  به نسبت فعل هایی که در بالا توضیح دادیم رسمی تر است. پس به یاد داشته باشید که در محیط های دوستانه از این فعل استفاده نکنید.

You ought to study more!

 باید مطالعه بیشتری داشته باشی.

You ought to be at working now!

تو الان باید سر کارت باشی.

 

Had better

هرگاه بخواهیم کسی را راهنمایی یا نصیحت کنیم از فعل Had better استفاده می کنیم.

You get fat, you had better exercise more!

چاق شدی، بهتره بیشتر ورزش کنی.

The street is full of car. You had better walk.

خیابان پر از ماشین است. بهتره پیاده بری.

همانطور که می بینید گوینده فقط نظر خود را منقل کرده است.

 

Be suppose to

این فعل را زمانی استفاده می کنیم که بخواهیم درباره را و روش بهتر یا منطقی استفاده کنیم. و یا در مواقعی که قرار بوده یا هست که کاری انجام شود.

How I am suppose to cook  this pasta?

 این پاستا را چطور می تونم بپزم؟

 It’s 10:30 .  You were suppose to be here at 9:00.

ساعت 10:30 شده. قرار بوده ساعت 9 اینجا باشی.

 

فعل Have to  

این فعل نیز مانند must  برای اجبار قوی بکار می رود.

در بسیاری از موارد کاربرد must مانند Have to  است.

 

تفاوت Have to   با Must

تفاوت این دو فعل بستگی به نوع اجبار دارد. معمولا اگر اجبار از طرف خود گوینده جمله باشد یعنی خود احساس کند که لازم است کاری را انجام دهد آنگاه از must  استفاده می شود. در واقع به عبارت دیگر به هنگام استفاده از must ، گوینده احساس خودش را بیان می کند ولی به هنگام استفاده از have to یک واقعیت بیرونی را بیان می کند.

I must lose some weight. I’m getting fat.

باید کمی وزن کم کنم، دارم چاق میشم.

I have to work late tomorrow.

فردا باید اضافه کاری کنم. (گوینده واقعیت را بیان می کند.)

I have to work early tomorrow.

فردا باید زود سرکار بروم.( اجبار را بیان می کند.)

افزایش درک مطلب در زبان آموزان

 

خواندن را با نوشتن، گوش دادن و یا صحبت کردن ترکیب کنید .

خواندن مؤثر به تنهایی اتفاق نمی‌افتد. این مهارت از فرایندهای تفکری زبان آموزان استفاده می‌کند و به بهترین شکل ممکن با بقیه مهارت‌ها ترکیب می‌شود.

برای مثال، می‌توانید از دانش آموزان سطح متوسط و پیشرفته بخواهید تا به موسیقی بدون کلام که مربوط به یک متن است، گوش دهند (به عنوان مثال، موسیقی فیلم در مورد زندگینامه یا یک رویداد تاریخی). هنگام گوش دادن به این موسیقی، دانش آموزان از تصورات خود و تکنیک‌های حدس زدن، استفاده می‌کنند.

سپس شما به آن‌ها برخی از کلمات تصادفی یا عنوان متن را نشان می‌دهید. به این ترتیب آن‌ها به تدریج با واژگان جدید، مفاهیم متن و یا طرح موجود در یک داستان طولانی‌تر‌ آشنا می‌شوند.

همچنین فعالیت‌های پس از خواندن می‌تواند شامل نقش بازی کردن، بحث و یا مناظره باشد. نوشتن یک داستان خنده‌دار جایگزین بر اساس متن و یا نقد کتاب در گروه‌ها، این موضوع را جالب‌تر می‌کند و مهارت خواندن را از بقیه مهارت‌ها جدا نمی‌کند!

در کل، تکنیک‌های حدس زدن، پیش‌بینی، سطحی خواندن متن، خواندن به صورت جزئی و خواندن برای اطلاعات دقیق یا خاص می‌توانند با فعالیت‌های محرک پیش از خواندن ترکیب شوند. مهارت‌های خواندن را می‌توان به مهارت‌های زبانی دیگر با استفاده از فعالیت‌های در حین خواندن و یا فعالیت‌های بعد از خواندن، ترکیب کرد.

ترویج مطالعه گسترده

اجازه بدهید قبل از ادامه دادن، یک موضوع را بررسی کنیم. مطالعه گسترده (Extensive Reading) به فرآیندی لذت‌بخش و طولانی مرتبط است که به آهستگی توسط خود دانش آموزان، اغلب در خانه و یا در زمان آزاد آن‌ها انجام می‌شود. خواندن فشرده (Intensive Reading) با آسودگی کمتر و معمولاً با کمک یک معلم انجام می‌شود.

باید به خاطر داشته باشید که خواندن گسترده خوشایند است و به برنامه‌ریزی خوب از سوی شما نیاز دارد. شما نمی‌توانید به سادگی از آن‌ها بخواهید، به تنهایی کتاب بخوانند و از آن لذت ببرند.

چه نوع منابع، مواد و ایده‌هایی برای ترویج مطالعه گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند؟ اول، انواع کتاب‌های درجه‌بندی‌شده (مناسب سن و سطح زبان‌آموز) همان چیزی هستند که شما باید با آن شروع کنید. اگر کتابخانه مدرسه شامل چنین کتاب‌هایی است، خوش‌شانس هستید. در غیر این صورت، شما باید تصمیم بگیرید که چگونه دانش آموزان می‌توانند آن‌ها را به دست آورند.

از دانش آموزان بخواهید که با توجه به عنوان کتاب خاصی که انتخاب کرده‌اند، انجمن‌های کوچک کتاب را تشکیل دهند. بسته به نوع کتابی که هر گروه برای مطالعه و تحقیق انتخاب کرده ‌است، فعالیت‌ها می‌توانند متفاوت باشند. به طور کلی، شما باید تا حد امکان خلاق باشید!

ایجاد آمادگی مهارت‌های خواندن برای امتحانات زبان

بسته به اینکه دانش آموزان در حال آمادگی برای چه آزمونی هستند، خواندن همیشه یک بخش سخت و دشوار است و داوطلبان باید برای آن آماده باشند. امتحانات معتبر بین‌المللی کمبریج (PET، FCE، Advanced، CPE و IELTS) یا امتحانات میشیگان (ECCE یا ECPE) نکات ویژه‌ای را به داوطلبان و معلمان در رابطه با بخش‌های خواندن ارائه می‌دهند.

به طور کلی، تکنیک‌های لازم برای مدیریت بخش خواندن در آزمون‌های مختلف عبارت‌اند از مدیریت خوب زمان، خواندن برای فهمیدن اصل مطلب، توجه نکردن به همه کلمات نامعلوم، جزءبه‌جزء خواندن متون و فهمیدن لایه‌های نهفته متن (یعنی کلمات، عبارات یا کل جملات) که در آن‌ها پاسخ به سؤالات پیدا می‌شود.

به عنوان معلمان زبان انگلیسی، ما باید به خاطر داشته باشیم که مهارت‌های مؤثر خواندن، دانش آموزان را تبدیل به خوانندگان بهتر و در نتیجه زبان آموزان بهتر می‌کند. علاوه بر این، فعالیت‌های کلاسی باید به طور خلاقانه با مهارت‌های دیگر مرتبط باشند تا به یادگیری مؤثر زبان منجر شوند.

چرا دانش‌آموزانی که زبان انگلیسی یاد می‌گیرند، باید مهارت‌های خوب خواندن را کسب کنند؟

اول از همه فراموش نکنید که خواندن و گوش دادن جزء مهارت‌های دریافتی (Receptive Skills) هستند، چون آن‌ها راه‌هایی هستند که ما اطلاعات را از زبان دریافت می‌کنیم. با استفاده از مهارت‌های دریافتی، می‌توانیم حالت نوشتاری و گفتاری زبان را درک کنیم. از طرف دیگر، نوشتن و صحبت کردن، مهارت‌های تولیدی (Productive Skills) نامیده می‌شوند، زیرا آن‌ها باید به طور فعال تولید شوند.

برای اینکه دانش آموزان انگلیسی قادر به درک متون نوشتاری ساده (جملات کوتاه، مقالات کوتاه، عناوین روزنامه‌ها و …) یا متن‌های طولانی باشند، نیاز است که فرآیندهای پیچیده تفکری توسعه داده شوند و اجرا شوند. دانش آموزان به دانش پیشین از کلمات و مفاهیم توصیف‌شده در متن نیاز دارند. از این رو، مهم است که سطح زبان و سن در نظر گرفته شوند. بنابراین، دانش‌آموز کوچک‌تر یا کم‌تجربه‌تر به ابزار آموزشی آسان‌تر و قابل‌دسترس‌تر نیاز دارد.

زبان آموزان پس از کسب اطلاعات کافی و پشت سر گذاشتن دوره های مورد نیاز باید بتوانند در مواردی که در پایین ذکر می کنم مهارت داشته باشند :

• موضوع هر متنی را مشخص کنند.
• با skim  کردن متن را متوجه شوند.
• متن را با سرع قابل قبولی Scan  کنند و اطلاعات مورد نیاز خود را جمع آوری کنند.
• بتوانند اطلاعات جزئی را نیز کسب کنند.
• بتوانند متن را عمیق و با دقت بخوانند و تجزیه و تحلیل کنند.

 

شما میتوانید در کلاسهای تدریس خصوصی آیلتس و تافل مجموعه بهکلام شرکت کنید.

چگونه تلفظ خود را بهبود بخشیم ؟

«استرس کلمه (word stress)» در درک مطلب شنیداری نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند. زبان انگلیسی یک زبان «استرس محور» می‌باشد که این بدان معنا است که سیلابهای خاصی استرس بیشتری نسبت به بقیـه دریافت می‌کنند، در حالیکه از روی کلمات فاقد استرس به سرعت می‌گذریم. انگلیسی‌زبانان به طور طبیعی استرس کلمات را به کار می‌برند. این آنقدر برای آنها طبیعی است که حتی نمی‌دانند دارند از آنها استفاده می‌کنند. در بسیاری از زبانها، از جمله فرانسه و ژاپنی، هر سیلاب با «تأکید» مساوی و یکسان تلفظ می‌شود. بنابراین این دسته از غیر انگلیسی زبانان اغلب با دو مشکل مواجه هستند:

1. آنها نمی‌توانند به راحتی صحبتهای انگلیسی زبانان بومی (native) را درک کنند، مخصوصاً اگر تند صحبت کنند.
2. انگلیسی‌زبانان بومی هم به نوبه‌ی خود در درک صحبتهای غیر انگلیسی زبانان (غیر بومی) مشکل دارند.

اما «استرس کلمه (word stress)» دقیقاً چیست؟

 انگلیسی زبانان هر سیلاب را با شدت یکسانی بیان نمی‌کنند،‌ بلکه یک سیلاب را با استرس (تکیه) تلفظ می‌کنند. آنها یک سیلاب را بلند و واضح و بقیه سیلابها را آرامتر بیان می‌کنند.

سه کلمه‌ی photographer ، photograph و photographic را در نظر بگیرید. این سه کلمه اگر چه هم خانواده هستند، اما استرس هر کدام در جای متفاوتی قرار گرفته است:

PHO to graph
pho TO grapher
pho to GRA phic

همه کلماتی که بیش از دو سیلاب دارند، دارای یک سیلاب استرس دار یا مؤکد هستند:

TEAcher, jaPAN, CAnada, aBOVE, converSAtion, imPORtant, deMAND, etc.

 انگلیسی زبانان بیشتر به سیلابهای «استرس دار» دقت می‌کنند و نه به سیلابهای «خفیف». اگر شما در صحبتهایتان به درستی از استرس کلمات استفاده کنید، به سرعت هر دو مهارت درک مطلب شنیداری و تلفظ خود را تقویت خواهید کرد.

هر موقع که چیزی به انگلیسی گوش می‌دهید (مثلاً رادیو یا یک فیلم زبان اصلی) به استرس هر کدام از کلمات دقت کنید. اولین قدم شما این است که آن را بشنوید و تشخیص دهید. در مرحله بعد شما می‌توانید آن را به کار برید!

وقتی لغت جدیدی را یاد می‌گیرید،‌ باید مکان استرس آن را هم بیاموزید. اگر یک دفـترچه لغت دارید، موقع یادداشت یک لغت جدید حتماً نشان دهید که کدام سیلاب دارای استرس است. اگر نمی‌دانید می‌توانید به یک دیکشنری مراجعه کنید. در دیکشنریها معمولاً سیلاب استرس‌دار را با یک علامت (  '  ) نشان می‌دهند (قبل یا بعد از سیلاب استرس‌دار).

علاوه بر استرس کلمه (word stress)، باید استرس جمله (sentence stress) را هم درست ادا کنید.

بطور کلی کلمات استرس‌دار در یک جمله عبارتند از: اسمها، ‌افعال اصلی (مانند read, visit و ...)، صفتها و قیدها. کلمات دیگر یعنی حروف تعریف، افعال کمکی، ضمایر و ... در جمله استرس نمی‌گیرند. (دقت کنید سیلابهای استرس‌دار را با کلمه استرس‌دار اشتباه نگیرید.)

جمله زیر را با صدای بلند بخوانید:

The beautiful mountain appeared transfixed in the distance.

حالا این جمله را با صدای بلند بخوانید:

He can come on saturdays as long as he doesn't have to do any homework in the evening.

اگر چه جمله دوم تقریباً 30% طولانی‌تر از جمله اول است، ولی برای بیان هر دوی آنها زمان یکسانی مورد نیاز است، زیرا در هر جمله پنج کلمه استرس‌دار وجود دارد.

یک تمرین

چند جمله را از یک کتاب انتخاب کنید و روی یک کاغذ یادداشت کنید. نخست سیلاب استرس‌دار هر کلمه را مشخص کنید (با استفاده از یک دیکشنری خوب) و سپس زیر کلمات استرس‌دار یا مؤکد در هر جمله را خط بکشید. بعد از آن، هر جمله را با صدای بلند بخوانید و دقت کنید که کلماتی که زیرشان خط کشیده‌اید را با تأکید بیشتری ادا کنید و از روی بقیه کلمات به سرعت بگذرید.

اگر شما این تمرین را بطور مرتب انجام دهید از پیشرفت سریع تلفظ تان شگفت‌زده خواهید شد!

شما میتوانید با شرکت در دوره های تدریس خصوصی مکالمه مهارت های خود را تقویت کنید.

آزمون لایف اسکیلز (life skills)

یکی از انواع جدید آزمون های آیلتس، Life Skills نام دارد. این آزمون فقط مورد قبول کشور انگلستان است.

آزمون Life Skills  برای افرادی در نظر گرفته شده که به یکی از سه دلایل زیر قصد گرفتن اقامت دارند:

• افرادی که خانواده ساکن انگلستان دارند و می خواهند ویزا بگیرند
• افرادی که قصد سکونت نامحدود در انگلستان دارند
• افرادی که قصد دارند شهروند انگلستان بشوند

 

برای آشنایی بیشتر با انواع آزمون آیلتس و نحوه برگزاری هر یک از آنها می توانید مقاله تدریس خصوصی آیلتس را مطالعه کنید.

 

چرا آزمون لایف اسکیل ؟

کشور انگلستان جهت ورود به این کشور به مدرک دیگری جز آیلتس جنرال نیاز دارد و از این رو آزمون لایف اسکیلز را برای اقامت در انگستان در نظر گرفته است. ( یکی از 3 موردی که در بالا گفتیم).

در این آزمون (Life skills) از شما درباره مهارتها و مکالمات روزمره پرسیده می شود . موضوعات روزمره مثل کار، تفریح، تحصیل، مشکلات جامعه، حمل و نقل و … با شرکت در بحث هایی سنجیده می شود. در واقع در این آزمون فقط مهارتهای Speaking , Listening  شما ارزیابی می شود و مهارتهایReading , Writing  شما ارزیابی نمی شود.

سطوح آزمون Life Skills

آزمون آیلتس لایف اسکیلز سه سطح دارد و با توجه به ویزایی که می خواهید بگیرید، باید در یکی از این سطوح شرکت کنید.

سطح A1

• اگر در انگلستان بستگانی دارید یا همسر شما ساکن انگلستان است و شما قصد دارید به انگلستان بروید تا با او زندگی کنید، باید در سطح A1 آیلتس لایف اسکیلز شرکت کنید. آزمون A1 بین ۱۶ تا ۱۸ دقیقه طول می کشد.

 

سطح A2

• اگر ویزای انگلستان دارید و می خواهید ویزای خودتان را تمدید کنید، باید در سطح A2 آزمون آیلتس لایف اسکیلز شرکت کنید. این سطح از آزمون از ابتدای سال ۲۰۱۶ میلادی برگزار می شود. سطح A2 کمتر از ۲۰ دقیقه خواهد بود و فقط در خود انگلستان برگزار می شود.

 

 

سطح B1

• اگر همین حالا هم در انگلستان ساکن هستید و می خواهید آنجا را به محل سکونت دائمی خود تبدیل کنید یا شهروندی انگلستان را به دست بیاورید، باید در آزمون آیلتس لایف اسکیلز سطح B1 شرکت کنید. این سطح از آزمون Life Skills هم ۲۲ دقیقه طول می کشد.

 

بخش های دو سطح A1 و B1 در آیلتس Life Skills

همانطورکه می دانید در فرمت های آکادمیک وجنرال آزمون IELTS هر چهار مهارت شنیداری، گفتاری، نوشتاری و درک مطلب سنجیده می شوند. در IELTS Life Skills اما فقط دو مهارت گفتاری وشنیداری یا همان اسپیکینگ و لیسنینگ خواهید داشت. سطح A1 دارای دو بخش و سطح B1 دارای ۳ بخش هست. دو بخش اول سطح B1 دقیقا مشابه سطح A1 هستند و فقط بخش سوم آن جدید خواهد بود. همانطور که می توانید حدس بزنید سطح B1 از A1 کمی سخت تر است.

 

درباره آزمون Life Skills

از اسفند سال ۱۳۹۴،امکان برگزاری آزمون آیلتس لایف اسکیلز IELTS Life Skills در ایران هم بوجود آمده و دیگر نیازی نیست برای شرکت در این آزمون به کشور های دیگر مثل ترکیه بروید. در حال حاضر موسسه ایرسافام برگزار کننده آزمون لایف اسکیلز است. 

قبل از اینکه در آزمون شرکت کنید بهتر است نمونه سوال های این آزمون را ببینید. اگر دوست دارید یک سری از نمونه سوال های آزمون واقعی لایف اسکیلز را ببینید، لطفاً نوشته دیگر من با عنوان نمونه سوال آیلتس Life Skills را مطالعه کنید. در آنجا برای سطح های A2 ، A1 و B1 دو نمونه سوال قرار داده ام که توصیه می کنم حتما آنها را مطالعه کنید.

 

 

چطور به نتیجه آزمون اعتراض کنم ؟

فقط شش هفته بعد از هر آزمون لایف اسکیلز فرصت دارید تا نسبت به نتیجه آزمون اعتراض کنید. برای این کار باید ابتدا هزینه را به حساب ارائه شده واریز کنید .