پسوند ها در زبان انگلیسی

هدف از این مقاله نشان دادن مقوله های دستوری واژگان و انتخاب مقوله دستوری صحیح برای جایگاه مورد نظر در یک جمله است.

WORD FORM

یکی از روشهایی که میتوان نقش دستوری واژگان راشناسایی کرد توجه به پسوند های واژگان اشتقاقی (derivational words) می باشد. اکثر پسوندها به غیر از چند موارد نقش دستوری واژگان را تحت کنترل خود دارند.

واژه های زبان انگلیسی بصورت ساختارهای زیر میتوانند ظاهر شوند:

1. ساختار های اسمی

1.  Pronoun (ضمیر) he, she, me, theirs, them,…
2. Single noun (اسم تک) John, man, beauty, activity,…
3. Noun Clause (عبارت اسمی) the tall man, the working people, this written letter,…
4. Noun Clause (عبارت اسمی) what I couldn’t do, who is my friend,…
5. Gerund (phrase) (گروه) اسم مصدر trying, working in this factory, swimming in the river,…
6. Infinitive (phrase) (گروه) مصدر to study, to see you, to work in this office,…

2. ساختارهای وصفی

1. Article (حرف تعریف) a/ an/ the
2. Indefinite modifiers (صفات نامعین) some people/ any person/ many problems/ much money,…
3. Single adjectives (صفت تک کلمه) beautiful girl/ great chance
4. Single participial adj (وجه وصفی) written book/ working staff,…
5. Single adjectives starting with a-صفات تک کلمه شروع شونده با the ccrew aboard/two days ago
6. Adjective (گروه های وصفی):

 

1. Adj.+ prepositional phrase: the money gone in 60 seconds
2. Adj.+ infinitive phrase: birds ready to mate
3. Hyphenated adjective: well-to-do family/ ready-to-cook meal
4. Infinitive phrase: the man to solve this problem
5. Prepositional phrase: the man in the red coat
6. Participial phrase: the machine producing the loud noise;

The letter written two days earlier

7. Adj. Clauses عبارت وصفی: The ma who is in the red coat…,

                                      The machine which produces the loud noise…

نکته:

از بین موارد فوق حرف تعریف، صفات نامعین، صفات تک کلمه، وجه وصفی و صفتهای خط تیره دار به عنوان صفتهی پیشین اسم (Pre-modifiers) و مابقی بعنوان صفات پسین اسم (Post-modifiers) بکار می روند.

جایگاه ساختارهای وصفی در جمله

نقش ساختار های وصفی در جمله تعریف یا وصف یک اسم می باشد. بنابراین در هر حالت ساختارهای وصفی باید یا با یک اسم همراه شوند و یا اینکه با یک فعل ربط جمله را تعریف کنند.

1. قبل از یک اسم میتوان ساختار وصفی پیشین (از نوع حرف تعریف، صفات نامعین، صفات تک کلمه، وجه وصفی و صفتهای خط تیره دار) آورد:
2. بعد از یک اسم میتوان از ساختارهای وصفی پسین ( از نوع صفات تک کلمه شروع شونده با –a، انواع گروه های وصفی بغیر از گروه وصفی خط تیره دار، و عبارتهای وصفی) آورد.
3. بین یک اسم و حرف می توان از یک ساختار وصفی پیشین استفاده کرد.
4. بعد از فعلهای ربط be  و become میتوان یا از صفت همراه با اسم، و یا از صفت همراه با قید استفاده کرد.
5. در برخی از موارد از ترکیب حرف تعریف the به همراه یک صفت می توان بعنوان یک اسم جمع استفاده کرد.